Ο κατώτατος μισθός βρίσκεται χαμηλότερα από το κατώφλι της σχετικής φτώχειας, με σχεδόν τους μισούς εργαζόμενους που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό να ζουν σε συνθήκες υλικής στέρησης.

Mε τον πληθωρισμό να “τρέχει” με 7.2% τον Φεβρουάριο και τις εκτιμήσεις του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής να τον προσδιορίζει για το τρέχον έτος ακόμη και στο 11%, με την ακρίβεια και το ενεργειακό κόστος να κατατρώει το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, η συζήτηση για την αύξηση του βασικού μισθού καθίσταται επίκαιρη.

Τα Μνημόνια οδήγησαν σε αλλαγές στον καθορισμό του ύψους του κατώτατου μισθού και έτσι από τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, μέσω των θεσμοθετημένων οργανώσεών τους ή της διαιτησίας σε περίπτωση μη συμφωνίας, με τις νομοθετικές αλλαγές του 2012 και του 2013 αυτός καθορίζεται αποκλειστικά με Υπουργική Απόφαση.

Προ μηνών η Κυβέρνηση ανακοίνωσε μια ονομαστική αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 2% για το 2022, που ωστόσο λόγω του πληθωριστικού σοκ των τελευταίων μηνών και των απωλειών των τελευταίων ετών είναι ελάχιστη, για να καλύψει την απώλεια της αγοραστικής δύναμης με αποτέλεσμα τη διαρκή υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό να διαμορφωθεί και στη χώρα μας μία νέα οπτική εργασιακής μεταρρύθμισης, η οποία ν’ αναγνωρίζει μεταξύ άλλων ότι ο επαρκής και δίκαιος κατώτατος μισθός σε συνδυασμό με την ανάκαμψη των συλλογικών διαπραγματεύσεων αποτελούν τις βασικές προϋποθέσεις για μια βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς οικονομική ανάπτυξη.

Προς αυτή την κατεύθυνση, κινείται και η πρόταση που κατέθεσε το Ινστιτούτο της ΓΣΕΕ. Ειδικότερα, σημειώνει πως η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος-μέλος της Ε.Ε. που έχει κατώτατο μισθό χαμηλότερο από το επίπεδο του 2009 και δεν έγινε καμία αύξηση την περίοδο 2020-2021. Παράλληλα, όπως αναφέρει, ο κατώτατος μισθός βρίσκεται χαμηλότερα από το κατώφλι της σχετικής φτώχειας, με σχεδόν τους μισούς εργαζόμενους που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό να ζουν σε συνθήκες υλικής στέρησης. Την ίδια ώρα, προσθέτει, το ποσοστό κάλυψης συλλογικών διαπραγματεύσεων είναι χαμηλότερο κατά 56 ποσοστιαίες μονάδες από την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και οι θεσμοί προστασίας της ελληνικής αγοράς εργασίας αποκλίνουν σημαντικά από τα ισχύοντα στα αναπτυγμένα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Γι’ αυτό, προτείνονται τα ακόλουθα:

1. Επαναφορά του καθορισμού του κατώτατου μισθού στον θεσμό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
2. Άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ ανά μήνα.
3. Στη συνέχεια αύξηση του κατώτατου μισθού έως ότου καταστεί ίσος με το 60% του διάμεσου μισθού πλήρους απασχόλησης.
4. Άμεση λήψη θεσμικών μέτρων που θα αποθαρρύνουν τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
5. Σημαντική αύξηση του ποσοστού κάλυψης των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας με στόχο το 70% των μισθωτών και θωράκισή τους με παράταση της ισχύος όλων των όρων των συλλογικών συμβάσεων εργασίας μέχρι την ολοκλήρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την υπογραφή νέων.
6. Στόχευση και εντατικοποίηση των ελέγχων της Επιθεώρησης Εργασίας για τον περιορισμό της εργοδοτικής παραβατικότητας.

Χρειάζεται, λοιπόν, επιτέλους μία γενναία αύξηση του κατώτατου μισθού στα επίπεδα που προαναφέρθηκε, προκειμένου να συγκλίνει και η χώρα μας με ταχύτερο ρυθμό προς τον μέσο όρο της ΕΕ, όπως ακριβώς ήδη πράττουν τα βαλκανικά κράτη-μέλη και τα κράτη-μέλη της Ανατολικής Ευρώπης.